Imperium Kiryjskie oraz chronologia jego powstania.

Wysłany: Nie 1:05, 06 Mar 2011

Przed imperium
31 P.I. – Objęcie władzy przez Cesarza.
27 P.I. – Północne gildie magów popierają cesarza.
26 P.I. – Barbarzyńcy rozpoczynają wojnę podjazdową z Królestwem Rinalii.
25 P.I. – Zajęcie Gouge, stolicy Goryngii. Zwiadowcy donoszą do Kirynu pierwsze wiadomości o Dzikich Elfach.
23 P.I. – Sojusz z księstwem Rosendaru. Władca Rinalii zostaje śmiertelnie ranny podczas walk na południowym wschodzie.
22 P.I. – Osłabiona najazdami barbarzyńców Rinalia oddaje się pod protekcję Kirii.
19. P.I. – Zjednoczone armie odrzucają plemiona na południe. Wolne Miasto Mern wysyła flotę dwudziestu okrętów w kierunku Lysen. Kilku nieznanych wcześniej kupców podejmuje się utrzymania portu w zamian za niewyobrażalną kwotę ze skarbca Kirii. W trakcie bitwy o Lysen, siły Mernu zostają zaskoczone i niemal w całości zatopione przez zjednoczoną piracką flotę. (pierwsze wzmianki o bojowym zastosowaniu prochu)
18 P.I. – Korsarze nakładają pełną blokadę na Mern.
17 P.I. – Sojusz Kirii i Rosendaru rozpoczyna ekspansję na południe. Plemiona barbarzyńców na wschodzie zostają rozbite zaś na tamtejszych rubieżach zostaje założone miasto-twierdza Ruadch.
16 P.I. – Pomniejsze starcia z Krasnoludami w okolicach Eberk, zakończone traktatem o nieagresji. Rozochocone rycerstwo rusza na południe w pogoni za cofającymi się niedobitkami barbarzyńców, większość tamtejszych księstw przyjmuje zwierzchnictwo Kirii niemal nie stawiając oporu.
15 P.I. – Siły Kirii docierają do południowego morza na wysokości miasta Mir. Dalsza wędrówka na południe nie ma już sensu. Niezamieszkane przez ludzi stepy cieszą się złą sławą.
13 P.I. – Księstwo Rosendaru zdobywa Tiernan i tym samym otwiera Kirii drogę na południe.
12 P.I. – Kapituluje Mern.
10 P.I. – Wycofane i przegrupowane głównych sił w Kirynie a następnie w Tiernan. Rycerstwo wyrusza na południe. Finansowani przez Kirię korsarze zajmują Tarmeln.
9 P.I. – Zepchnięcie sił Deneru pod stolicę ich królestwa.
8 P.I. – Flota korsarzy zawija do Kroln i zakłada tam nieformalną siedzibę. Hor wycofuje się z wojny pod groźba blokady szlaków handlowych. Pozbawiony wsparcia Dener kapituluje.
7 P.I. – Założenie portu w Ankadii. Bunt Niziołków w Aarimous. Aref uniezależnia się od Sambrii. Thalloria próbuje uzyskać wpływy w Dener.
6 P.I. – Cesarz obiecuje nadać wyczerpanemu kampanią rycerstwu wszystkie ziemie jakie od tej pory zdobędą. Korsarze przejmują władzę w Aref.
5 P.I – Korsarska flota grupuje się w pobliżu Sambrii. Siły Kirii uderzają na Thallorię.
4 P.I. – Thalloria przy wsparciu barbarzyńców odrzuca siły cesarza jednak znacznym kosztem własnym. Część sił Kirii zostaje przerzucona do Mir.
3 P.I. – Kontrofensywa Thallorii zatrzymuje się na Deneb tymczasem złożona z samych weteranów armia wschodnia Kirii przebija się pod samo Thalloris. Księstwa Zachodu wyruszają z Rilien pod Deneb. Córki Nemezis ze znanych tylko sobie przyczyn rozdzielają niespodziewanym atakiem Rilieńską armię na dwie części wystawiając ją przybyłym z Rosendaru posiłkom wspartym Kiryńską ciężką kawalerią.
2 P.I. – Na wieść o klęsce i odwrocie Księstw Zachodu wyniszczona wojną Thalloria kapituluje.
1 P.I. – Drugi bunt Niziołków w Aarimous zyskuje wsparcie z Tarmeln i przenosi się na południe. Zachodnie Księstwa cofają się pod Gedanię rezygnując z obrony Rilien jedynie połową sił. Do wycieńczonej armii Kirii dołączają gildyjni magowie.
Bitwa Pod Gedanią zakończona kapitulacją Zachodnich Księstw i uznaniem zwierzchnictwa Kirii. Cesarz ogłasza swoje dominium – Imperium Kiryjskim.

Era Imperium
0 E.I. – Rycerstwo osiada na zdobycznych ziemiach mimo zrozumiałej niechęci części rdzennych mieszkańców. Dawne Zachodnie Księstwa oraz Thalloria stają się więc, lennem nowopowstałego Imperium Kiryjskiego. Cesarz przestaje nadawać nowe tytuły szlacheckie rycerstwu.
1 E.I. – Reforma armii imperium. Mianowani są nowi generałowie, powstają nowe formacje. Armia ma być w pełni ochotnicza. Rycerstwo może korzystać ze swoich przywilejów jedynie w obrębie lenna.
2 E.I. – Cesarz nadaje zajętym przez korsarzy portom status Wolnych Miast.
3 E.I. – Dwa statki z oznaczeniami gildii magów płyną na Helheim. Wyspa zostaje objęta stałą i obustronną blokadą.
5 E.I. – Wolni Kupcy otrzymują od Cesarza wyłączność na korzystanie z prochu strzelniczego. Jednocześnie zobowiązują się oni ograniczyć jego dostępność (oraz niezbędną do wykonania boni palnej technologię) poza Wolnymi Miastami do zera.
6 E.I. – Poborowa armia złożona z plebsu wyparła całkowicie pozostałości feudalnego rycerstwa.
7 E.I. – Imperium powoli zapomina o wojnie. Rośnie zainteresowanie nieludźmi.
8 E.I. – Helheim zaczyna obrastać złą sławą.
9 E.I. – Na południu nasilają się doniesienia o Klanach Orków.
10. E.I. – Północne rubieże coraz częściej napadane się przez lud północy nazywany przez mieszkańców imperium Władcami Bestii.
11. E.I. – Tajemnicza rebelia krasnoludów w północnej części Gór Pajęczych. Pierwsze plotki o kulcie Chimery.

Mapa - [link widoczny dla zalogowanych]

Wysłany: Nie 1:06, 06 Mar 2011

Imperium Kiryjskie
Gdy czterdzieści lat temu obecny Cesarz objął we władanie Kirię, kraj rozciągający się zaledwie od Arkah do Kirynu, nikt nie mógł przypuszczać, że trzydzieści lat później będzie on władcą całego, znanego ludziom, kontynentu. Wystarczyło zaledwie poparcie księstwa Rosendaru oraz kilku ambitnych kupców, by kolejne mniej lub bardziej cywilizowane państwa ustępowały pod naporem kwiatu ówczesnego rycerstwa.

Imperium Kiryjskie to obecnie cały cywilizowany świat znany ludziom. Bez względu czy urodziłeś się w Mir czy Arimous, to jeśli tylko jesteś człowiekiem, jesteś także obywatelem Imperium. Mimo, że wraz z powstaniem Cesarskiego dominium wydzielone zostało lenno rycerstwa, a dwa lata później kupieckie miasta uzyskały statut „wolnych”, wszyscy i tak jesteśmy poddanymi Jedynego. Oczywiście kupcy czy rycerstwo widzą to trochę inaczej, dysponując pewną niezależnością armii i częściową autonomią. Prawda jest jednak taka, że w porównaniu z ogromem i potęgą reszty Imperium są niczym.
Dokonana przez Cesarza reforma armii zagwarantowała względny spokój na podbitych i włączonych terenach. Poborowy charakter służby pozwolił nie tylko szybko uniezależnić się od osłabionej wojnami szlachty, ale także sprawować kontrolę nad wszystkimi, potencjalnie niebezpiecznymi rejonami.
Zasada formowania sił zbrojnych jest bardzo prosta. Wojska ochotnicze uzupełniane są dodatkowym poborem z rejonów zagrożonych zamieszkami. Tak sformowane oddziały przydzielane są pod komendy bardziej doświadczonych wojowników i dowódców (obecnie przez wzgląd na młody wiek imperium awans bywa niezwykle szybki), po czym kierowane są w rejony możliwie dalekie od ojczystych gdzie pełnią najczęściej jedynie funkcje porządkowe. Gwarantem karności tego typu formacji jest dokumentacja przebiegu służby oddziału przesyłana do dowódcy garnizonu w ich ojczystych rejonach. Najprościej ujmując, jeśli jesteś młodym żołnierzem, który dopuści się paru niestosownych wybryków, w niedługim czasie podobne wypadki mogą spotkać Twoją rodzinę. Jeśli, nie masz takowej, wciąż musisz uważać, gdyż członkowie oddziału z pewnością je mają.
Odsłużywszy pierwszy rok w armii i posiadając rekomendacje dowódcy można ubiegać się już o awans do rangi Pięści Imperium. Nie jest to, co prawda, żaden wysoki stopień, lecz dla chłopów czy biedniejszych warstw społecznych pamiętających jeszcze w pełni feudalny ustrój księstw, tego typu awans oraz związana z nim masywna zbroja są postrzegane niemal jak nadanie dawnego tytułu szlacheckiego. Pięści stały się wiec szybko symbolem wolności i potęgi nowego imperium, gdzie każdy może stać się swoistym rycerzem, jeśli tylko odda się gorliwej służbie dominium i jego cesarzowi.
Przy braku większych formacji woskowych oraz stosunkowo niedawnej reformie, wyższe szczeble armii osiągane są często w nieco chaotyczny sposób. Zazwyczaj bywa tak, że poborowy lub (co częstsze) pięść imperium po odsłużeniu paru kolejnych lat w armii awansuje na dziesiętnika czy nawet dowódcę niewielkiego garnizonu. Na tym poziomie występuje chyba największa różnorodność noszonego ekwipunku. Większość żołnierzy oddaje swoją niewygodną i ciężką zbroję cesarstwu raz to dla długo oczekiwanej możliwości zmiany broni na dwuręczną, innym razem dla prostego podkreślenia swojej wyższości nad dawnym oddziałem, którym przychodzi im dowodzić.
Nie jest to jednak tak, że Poborowi służą jedynie, jako zbrojna podstawa armii. Każdy od tego zaczyna jednak zmiana formacji nie zawsze wiąże się z awansem. Czasem zwyczajnie predyspozycje czy zapotrzebowanie decyduje o zostaniu zwiadowcą czy topornikiem. Należy tutaj także zaznaczyć, że włócznicy są najczęściej równi stopniem poborowym a różnice w uzbrojeniu determinowane są bardziej potrzebami czy dostępnością sprzętu niż doświadczeniem czy preferencjami.
Jeśli zaś chodzi o formacje strzeleckie, są one organizowane podobnie do piechoty, lecz koegzystują na nieco innych zasadach. Służba jest w tym wypadku lżejsza, lecz wiąże się to z zdecydowanie utrudnionym awansem i mniejszym żołdem. Co więcej, aby zostać łucznikiem czy kusznikiem potencjalny poborowy musi posiadać już umiejętność posługiwania się odpowiednią bronią. Na tego rodzaju służbę decydują się więc głównie bogatsze warstwy, nie potrzebujące już dodatkowego źródła dochodu jakim jest żołd oraz przyznawana z chwilą odsłużenia poboru – odprawa. Wyjątkiem są tutaj jedynie pogranicznicy, których służba odbywa się ze zrozumiałych względów w głównie rodzimych stronach. W zamian za regularny żołd pozostają oni niejako cywilnym wsparciem lokalnego garnizonu. Wymogiem niezbędnym jest jednak najczęściej związana z wojaczką lub myślistwem przeszłość.
Najwyższym szczeblem sił zbrojnych Imperium Kiryjskiego są oficerowie i dowódcy pochodzący w przeważającej części ze stolicy i będący w bliższy lub dalszy sposób związani z powstawaniem cesarstwa. Znaczną większość z nich stanowią weterani, którzy walczyli niegdyś u boku rycerstwa nie mając stanu szlacheckiego. W dobie tak olbrzymiej kampanii uzupełnianie sił na rycerską modłę nie zawsze było możliwe, co z kolei prowadziło do problemów z dyscypliną oraz pełną współpracą takich oddziałów. Nie ma się więc czemu dziwić, że gdy nastąpiły reformy żołnierze niższego pochodzenia z radością zajmowali pozycje po swoich niedawnych dowódcach. Nie oznacza to jednak, że elita armii w całości opiera się na takich dowódcach. Wielu bowiem spośród rycerzy dostało szansę pozostania na stanowiskach, jeśli tylko zaakceptują reformy oraz powtórnie złożą przysięgę swojemu władcy, tym razem jako Cesarzowi. W ten właśnie sposób ponad połowa Gwardii Cesarskeij czy Pretorian pamięta twardą szkołę rycerską, która w połączeniu z doskonałymi imperialnymi pancerzami czyni z nich naprawdę groźnych przeciwników, nawet w pojedynkę.
Co się zaś tyczy magów, to w czasach względnego pokoju są oni zwolnieni ze służby. Oczywiście ich gildie w ten czy inny sposób wciąż wpierają rozwój armii czy samego cesarza, jednak jest to dłuższy temat na zupełnie inną okazję…

[link widoczny dla zalogowanych]